O’nu her gördüğümde aklımdan Edip Cansever’in “Mendilimde Kan Sesleri” adlı o müthiş şiiri geçer; bazen yüzüne karşı çoğu kez içimden okurum:
“Her yere yetişilir
Hiçbir şeye geç kalınmaz ama
Çocuğum beni bağışla
Ahmet Abi sen de bağışla”
Ahşap Fuarı için Eskişehir’e gideceğini söyleyince şaşırmadım desem yalan olur.
Meğer ressamlığı kadar yontuculuğu da varmış; kim bilir belki de bahsetmiştir ama benim aklımda kalmamış demek!
O yıllarda tanımıyordum ama daha önce belediyecilik de yapmış. Bu nedenle bir çeşit meslektaş da sayılırız.
Şiir de yazar; organizasyonlar da düzenler.
Ahmet Aydın’dan bahsediyorum.
BOŞ İŞLERİ- DÜŞ İŞLERİ!
Beni tanıyanlar bilir; her zaman zihnimde uçuşan pek çok ham düşünce olur!
Aklımdan geçenlerin 99’u gerçekleşmemiş olsa bile 100’ncüyü hayal etmekten geri durmam.
Pek çoğu için “boş işler” diye tanımlanabilecek “düş işleri”mi ne zaman Ahmet Aydın’a açsam hemen somuta dökmek için bir tasarımla canlandırıverir.
O zamanlarda ben habire dizelerine sığındığım ünlü şairlerin şiirlerine başvururum; O ise her biri bir diğerinden komik fıkralar anlatıp durur.
Misal sıkça Cemal Süreya okumuşluğum vardır Ahmet Aydın’a!
“Ben bütün hüzünleri denemişim kendimde,
Canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını.
Bir bir denemişim bütün kelimeleri,
Yeni sözler buldum seni görmeyeli”
AH KASTAMONU!
Geçen yıl Kastamonu’daydık.
Kastamonu denince ben biraz hüzünlenirim; O’nun hemen gözleri dolar! Celal İnal ise hepimizden daha vakurdur!
Üçümüzün ortak tarafı ise üçümüz de Kastamonu’da iken babalarımızı sonsuzluğa yolcu etmiştik.
Peş peşe!
Babalarımızı sırlayıp, hayata geri döndüğümüzden beri zaman zaman ortak projeler yapıyor ve birlikte çalışıyoruz.
Eee ne de olsa hayat devam ediyor!
AHŞAP FUARINDA BERKİN’İ ANMAK!
Eskişehir’e gideceğini söyleyince Ali İsmail’in doğum gününün 18 Mart olduğunu söyledim. “Mutlaka anın” diye de ekledim.
Birkaç gündür Eskişehir’de, Odunpazarı Belediyesi’nin ev sahipliğinde düzenlenen Ahşap Fuarı’nda yontular yapıyor.
En çok ilgimi çeken yontusu, Ekmekli olandı!
Hatırlarsanız, Berkin Elvan, 16 Haziran 2013 günü ekmek almaya gittiği sırada, başına atılan bir gaz fişeğiyle komaya girmiş; 279 gün sonra, yani 11 Mart 2014’de, henüz 15 yaşındayken bizlere veda etmişti.
14 yaşındaydı, vurulduğunda!
Ahmet Aydın, Berkin için yanda gördüğünüz Ekmek Yontusunu yapmış.
Ölümsüzlük böyle bir şey işte!
Berkin hep 15’inde bir çocuk olarak kalacak ve biz Berkin’i her andığımızda çocukların düşlerini yaşatacak bir dünya için mücadele etmenin ne kadar anlamlı olduğunu düşüneceğiz.
Aklımıza Nazım’ın şiiri gelecek; “Güzel günler göreceğiz çocuklar/ Güneşli güzel günler/ Motorları maviliklere süreceğiz”!
Eline sağlık Ahmet Aydın!
PİR SULTAN ABDAL KÜLTÜR DERNEĞİ YENİMAHALLE ŞUBESİ
